Kodeks pracy

Jak stanowi §1 artykułu 775 Kodeksu pracy „Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową”. Poprzez koszty związane z podróżą rozumie się dietę – czyli ekwiwalent za za zwiększone koszty utrzymania poza stałym miejscem pobytu pracownika – zwrot kosztów przejazdu oraz koszty noclegu. Wysokość oraz warunki przyznania świadczeń na pokrycie kosztów podróży służbowych w przypadku pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej i nie mogą one zostać określone poniżej norm zawartych w przedmiotowym rozporządzeniu. Warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej w przypadku pracodawcy sektora pozabudżetowego powinny natomiast zostać określone w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania bądź indywidualnie w umowie o pracę zawartej z danym pracownikiem. Należy jednak pamiętać, że – nawet w przypadku sektora pozabudżetowego – postanowienia wymienionych dokumentów nie mogą ustanawiać niższej niż ustanowionej w rozporządzeniu wysokości diety za dobę podróży. Jeżeli dana organizacja nie posiada wewnętrznych regulacji w przedmiotowym temacie, mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej (artykuł 775 § 5 Kp). Należy również zaznaczyć, że ustawodawca w regulacjach dotyczących kosztów związanych z podróżą rozróżnia pomiędzy podróżą służbową krajową oraz podróżą służbową poza granicami kraju.